باسلام خدمت دوستان بسیاربسیارعزیزم

بااین که خیلی دوست داشته ام که دراین وبلاگم که خیلی هم دوستش دارم(هم به خاطرِ داشتن دوستان خوبی مثل شما وهم به خاطر حال وهوای وبلاگم)یه طورمرتب مطلب بگذارم،ولی مشغولیت های مربوط به تحقیقات ومقالات ونویسندگی ام باعث شدند که مدت زیادی توفیق نداشته باشم به این وبلاگم برسم.امیدوارم بتوانم ازاین به بعدفرصت بیشتری برای به روزکردنِ سریع وبلاگم داشته باشم.

درحدیث قدسی آمده است که:

مرابندگانی است که مرادوست دارندومن هم ایشان رادوست دارم

وآنان مشتاق منندومن هم مشتاق آنانم

آنان مرایادمی کنندومن هم آنان را

واوّل عطای من به آنان،این است که نورخودم رابه دلشان می افکنم؛پس آنان ازمن خبرمی دهندومن ازآنان

واگرآسمان هاوزمین رادرترازوی ایشان نهم،درحق ایشان کم می شمارم وروبه ایشان می آورم وکسی که من روبه اوآوردم،احدی نمی داندکه چه می خواهم به اوعطاکنم.

                                           معراج السعادة،ص593)

خیمه زدچون دردلت سلطان عشق     ملک دل گردیدشهرستان عشق

هم هوی زانجاگریزد هم هوس           جزیکی آنجانیابی هیچ کس

آنچه اوخواهدهمی خواهی وبس        نی هوی باشدتوراونی هوس

گیرداندربزم اطمینان مقام                 فادخلی فی جنتی آمدپیام

                                                             مثنوی طاقدیس